TENNISTIPS

Knal stond in de kwartfinale van een sterk toernooi in te spelen tegen Faab, een jongen van precies zijn leeftijd. Nadat ze hadden getossed en Knal had gekozen voor de service, begonnen ze aan de wedstrijd. Faab, een slimme speler, had al snel in de gaten dat hij niet met de harde ballen van Knal mee moest slaan. Want als hij dat zou doen kon hij het wel eens moeilijk krijgen. Dus zonder al te veel capriolen spinde hij de ballen diep en ruim over het net terug. En wat gebeurde er?

Knal, die niet zoveel geduld had, versloeg zich keer op keer. Hij kwam helemaal niet lekker in zijn spel. Binnen een wip stond hij dan ook met 4-0 achter. Knal baalde. ‘Als ik zo doorga ben ik over een kwartiertje alweer klaar’, mopperde hij. De games die volgden gingen niet veel beter. Elke kansje dat Knal kreeg, verprutste hij en tot zijn ergernis werd het 6-0. ‘Er lukt ook ècht helemaal niks, hoe kàn dit?’, mopperde hij weer, terwijl hij naar de kant liep.

Inmiddels waren er wat tennismaatjes komen kijken maar die kletsten meer met elkaar dan dat ze naar de wedstrijd van Knal keken. Hij voelde zich in de steek gelaten maar zei er niks van. Hij werd alleen nóg bozer. Faab stond ondertussen super ontspannen op de baan. Logisch, want Knal had nog niet veel tegenstand geboden. Ze begonnen aan de tweede set. En hoewel Knal zich had voorgenomen beter te gaan spelen, verliep deze niet veel anders. Nog steeds was hij ongeduldig en maakte hij véél te veel fouten. Bij een 4-1 achterstand stond het huilen hem nader dan het lachen. Hij draaide zich om naar het hek en terwijl hij zijn tranen wegslikte dacht hij: ik stop met deze rotwedstrijd, dit is echt tè erg!

Knal worstelde en mopperde nog even door, maar dat hielp natuurlijk allemaal niks. Al gauw was het potje afgelopen. Sjagrijnig slofte Knal naar het net en feliciteerde Faab met een slappe hand. Bah, wat had hij slecht gespeeld. Hij had niet het gevoel te hebben getennist!

En nu praten wij weer verder. Wat denk je, was Faab ècht de sterkste speler of was Knal misschien de weg kwijt? Ik denk sowieso het laatste. Hij was ver weg van waar hij moest zijn: met zijn beide voeten op de tennisbaan om puntje voor puntje zijn wedstrijd te spelen.

Maar wáár was hij dan wèl? In zijn hoofd, bezig met allerlei zaken die hem niet hielpen om goed te tennissen. Hij dacht vooral aan zijn slechte spel, verliezen, zijn ongeïnteresseerde vrienden en zelfs aan stoppen! En daarbij voelde hij zich ook nog eens hartstikke boos en gefrustreerd. Héél begrijpelijk natuurlijk, maar hij was wèl flink verdwaald! En wat belangrijk is: Knal had dit niet echt in de gaten.

Wat had Knal nu kunnen doen om zijn boosheid en negatieve gedachten van zich af te schudden? Om uiteindelijk weer de weg terug te vinden naar het spelen van een goede partij? Ik heb wel een idee, maar dat verklap ik je nog niet. Ik vraag het je anders: stel je voor, jij bent Knal, wat zou jij dan hebben gedaan om de draad van de wedstrijd weer op te pikken?

Een interessante vraag om eens over na te denken. Ten minste, als je een echte wedstrijdtennisser wilt worden. Want als je zelf ontdekt wat jou op de baan helpt als je in de knoop zit, dan ga jij je wedstrijden steeds beter spelen en vaker winnen.

Mentale opdracht:

Ik heb een plan: deze zomer word jij bij het spelen van jouw wedstrijden jouw eigen trainer en coach. Jij gaat onderzoeken en ontdekken hoe jij je weer op je wedstrijd kunt concentreren als jij net zoals Knal flink bent verdwaald. Niet super makkelijk, maar wel heel leuk om te doen. Succes en veel plezier met je opdracht!